Anton Çehov’un en çarpıcı eserlerinden biri olan Altıncı Koğuş, birey, toplum ve vicdan temaları üzerine kaleme alınmış etkileyici bir anlatıdır. Bir taşra akıl hastanesinde geçen bu sarsıcı öykü, maruz kalınan adaletsizliklere karşı başkaldıran eğitimli hasta İvan Dmitriç ile olaylara tanık olduğu hâlde sessiz kalan Doktor Andrey Yefimiç’in çatışması etrafında gelişir.
Çehov, bu kısa fakat derin novellasında yalnızca iki karakterin değil, aynı zamanda bir dönemin ahlaki tutumunun da portresini çizer. Delilik, akıl ve sorumluluk gibi sınırları silikleştiren Altıncı Koğuş, zamanla insan ruhunun karanlık dehlizlerinde kaybolan bir hekimin içsel çöküşünü aktarırken; suskun kalmanın da bir tür suç olduğunu güçlü biçimde hatırlatır.
Yayımlandığı dönemde büyük yankı uyandıran bu eser hakkında Lenin’in, “Kendimi Altıncı Koğuş’a kapatılmış gibi hissettim.” dediği rivayet edilmektedir.
Altıncı Koğuş, okuyucusunu yalnızca bir hikâyenin içine değil; insanlık durumlarının ve vicdanın sınırlarının derinliklerine uzanan çarpıcı bir yolculuğa davet eder.
